ಒಂದು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಪಥಿಕನೋರ್ವ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ದಾರಿಯಂಚಿನ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತ ಓರ್ವ ಭಿಕ್ಷುಕ ತನ್ನೆದುರು ಇದ್ದ ಅಲ್ಯೂಮೀನಿಯಂ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ಯಾರೋ ಕೊಟ್ಟ ರೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ಚೂರು ಮಾಡಿ ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿಕೊಂಡು ಬಾಯಿಗಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಈ ಚಟುವಟಿಕೆಯನ್ನು ಸುಮಾರು ದೂರದಿಂದಲೂ ಗಮನಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಪಥಿಕ ಭಿಕ್ಷುಕನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕೇಳಿದ. "ಅಯ್ಯಾ, ಆವಾಗಿನಿಂದ ನಿನ್ನನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಅದೇನೋ ರೊಟ್ಟಿಯ ಚೂರನ್ನು ನಿನ್ನ ಒಂದು ಬರಿಗೈಗೆ ಅಜ್ಜಿ ಅಜ್ಜಿ ತಿನ್ನುತ್ತಿರುವೆಯಲ್ಲಾ ಏಕೆ..?" ಅದಕ್ಕೆ ಭಿಕ್ಷುಕ " ಅಣ್ಣಾ, ನನಗೆ ಈ ರೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟವರು ನೆಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಏನನ್ನೂ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ , ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲು ಚೂರು ಉಪ್ಪೂ ಇಲ್ಲ, ಯೇನು ಮಾಡೋದು ಖಾಲಿ ತಟ್ಟೆ ರೊಟ್ಟಿ ತಿನ್ನಲಾಗೋದಿಲ್ಲಾ,ಸಪ್ಪೆ, ಹಾಗಾಗಿ ಈ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಉಪ್ಪು ಇದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿಕೊಂಡು ನೆಂಚಿ ನೆಂಚಿ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದ. ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಆ ಪಥಿಕನಿಗೆ ಅನಿಸಿತು'ಅಯ್ಯೋ ಖರ್ಮವೇ.... ಇವರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಮಾಡಿದರೂ ಅಷ್ಟೇ.... ಉದ್ಧಾರವಾಗುವುದಿಲ್ಲಾ.. ಅಲ್ಲಾ... ಈ ಬರಿಗೈಯಲ್ಲಿ ಉಪ್ಪು ಇದೇ ಎಂದು ನೆಂಚಿ ತಿನುವುದರ ಬದಲು ತುಪ್ಪ-ಸಕ್ಕರೆಯೇ ಇದೆ ಎಂದುಕೊಂಡು ತಿನ್ನಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲಾ... ಅದೂ ದಾರಿದ್ರ್ಯವೇ..... ಇದನ್ನೇ ಅಲ್ಲವೇ "ಕಲ್ಪನಾ ದಾರಿದ್ರ್ಯ...!" ಎನ್ನುವುದೂ.... ಅಂದುಕೊಂಡು " ಆಯಿತಪ್ಪಾ...... ಹಾಗೇ ಆಗಲೀ..." ಎನ್ನುತ್ತ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದ...
.......ನೀವೇನಂತೀರಿ........
.......ನೀವೇನಂತೀರಿ........
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ