ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನ ಆಸ್ಥಾನ ನೂರೊಂದು ಜನ ಕೌರವರು, ಪಾಂಡವರು, ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ. ಅದೇ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಸೌಭಲರು ನೂರು ಜನರೂ ಬದುಕು ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಒಂದು ದಿನ ಭೀಮ ಆಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ.. ಓಹೋಹೋ..ಬರಬೇಕು ಬರಬೇಕು ವಾಯುಸುತರು..!! ಅರ್ಥ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಭೀಮನಿಗೆ ಮುಂದೆ ಸಂಜೆ ತಾಯಿಯಲ್ಲಿ ..ಅಮ್ಮಾ ಇಮ್ದು ಆಸ್ಥಾದಲ್ಲಿ ಕೌರವರು ನನ್ನನ್ನು ವಾಯುಸುತ ಎಂದು ಹೇಳಿದರಲ್ಲಾ..ಇದರ ಮರ್ಮ ಏನು? ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ...ಮಗನೇ ಹೌದು.. ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಪಾಂಡುರಾಜನಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿದವರಲ್ಲಾ ದೇವತಾಂಶ ಸಂಭೂತರಾದವರು.. ಯಮನಿಂದಾಗಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನೂ ವಾಯುವಿನಿಂದಾಗಿ ನೀನೂ, ಇಂದ್ರನಿಂದಾಗಿ ಅರ್ಜುನನೂ ಅಶ್ವಿನೀ ದೇವತೆಗಳಿಂದಾಗಿ ನಕುಲ-ಸಹದೇವರೂ ಜನಿಸಿದಿರಪ್ಪಾ.... ಅದಿರಲೀ..ನಾಳೇ ನೀನು ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಆ ಕೌರವರಿಗೆ ಕೇಳು.. ಸೌಖ್ಯವೇ ಹೋತಸುತರೇ?!!! ಎಂದು..
ಮರುದಿನ ಭೀಮ ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋದವನು ಕೌರವರನ್ನು ಹೋತ ಸುತರೇ ಎಂದು ಸಂಬೋಧಿಸಿದ...!! ಅರ್ಥ ಆಗಲಿಲ್ಲ ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ..ತಾಯಿಯ ಸಮೀಪ ತೆರಳಿ ಕೇಳಿದ ಅಮ್ಮಾ ನಾವೇನು ಹೋತ ಸುತರೇ.. ಭೀಮ ಹೇಳಿದನಲ್ಲಾ..!! ಗಾಂಧಾರಿ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಹೌದೆಂದಳು..
ಒಂದು ದಿನ ಭೀಮ ಆಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ.. ಓಹೋಹೋ..ಬರಬೇಕು ಬರಬೇಕು ವಾಯುಸುತರು..!! ಅರ್ಥ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಭೀಮನಿಗೆ ಮುಂದೆ ಸಂಜೆ ತಾಯಿಯಲ್ಲಿ ..ಅಮ್ಮಾ ಇಮ್ದು ಆಸ್ಥಾದಲ್ಲಿ ಕೌರವರು ನನ್ನನ್ನು ವಾಯುಸುತ ಎಂದು ಹೇಳಿದರಲ್ಲಾ..ಇದರ ಮರ್ಮ ಏನು? ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ...ಮಗನೇ ಹೌದು.. ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಪಾಂಡುರಾಜನಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿದವರಲ್ಲಾ ದೇವತಾಂಶ ಸಂಭೂತರಾದವರು.. ಯಮನಿಂದಾಗಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನೂ ವಾಯುವಿನಿಂದಾಗಿ ನೀನೂ, ಇಂದ್ರನಿಂದಾಗಿ ಅರ್ಜುನನೂ ಅಶ್ವಿನೀ ದೇವತೆಗಳಿಂದಾಗಿ ನಕುಲ-ಸಹದೇವರೂ ಜನಿಸಿದಿರಪ್ಪಾ.... ಅದಿರಲೀ..ನಾಳೇ ನೀನು ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಆ ಕೌರವರಿಗೆ ಕೇಳು.. ಸೌಖ್ಯವೇ ಹೋತಸುತರೇ?!!! ಎಂದು..
ಮರುದಿನ ಭೀಮ ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋದವನು ಕೌರವರನ್ನು ಹೋತ ಸುತರೇ ಎಂದು ಸಂಬೋಧಿಸಿದ...!! ಅರ್ಥ ಆಗಲಿಲ್ಲ ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ..ತಾಯಿಯ ಸಮೀಪ ತೆರಳಿ ಕೇಳಿದ ಅಮ್ಮಾ ನಾವೇನು ಹೋತ ಸುತರೇ.. ಭೀಮ ಹೇಳಿದನಲ್ಲಾ..!! ಗಾಂಧಾರಿ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಹೌದೆಂದಳು..
ಈಗಿನ ಕಂದಹಾರ-ಗಾಂಧಾರ ಅದನ್ನೇ ಆಗ ಪಶ್ಚಿಮ ಕಳಿಂಗವೆನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು.. ಅಲ್ಲಿಯ ದೊರೆ ಸೌಭ. ಅವನಿಗೆ ನೂರೊಂದು ಜನ ಮಕ್ಕಳು.. ಅವರಲ್ಲಿ ಮಗಳು ಸುರ ಸುಂದರಿ ಗಾಂಧಾರಿ..!! ಹಿರಿಯ ಗಂಡು ಮಗ ಶಕುನಿ..!! ವಾರ್ಷಿಕವಾಘಿ ಗಂಗಾ ಸ್ನಾನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಶೀ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಕುಟುಂಬ ಸಮೇತನಾಗಿ ಬಂದ ಸೌಭ. ಇತ್ತ ಹಸ್ತಿನಾವತಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕುರುಡು ದೊರೆ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನಿಗೆ ಯಾರೂ ಹೆಣ್ಣು ಕೊಡುವವರು ಇಲ್ಲದಾಗಿ ಅರಸುತ್ತಿದ್ದ ಭೀಷ್ಮನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ತ್ರಿಲೋಕ ಸುಂದರಿಯಾದ ಗಾಂಧಾರಿ ಕಂಡಳು. ಆದರೂ ಹೋಗಿ ಹೆಣ್ಣು ಕೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಏನೋ ಅಳುಕು.. ಸೌಭ ತನ್ನ ಯಾತ್ರೆಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಸ್ವರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ತೆರಳುವದರೊಳಗೇ ಗಾಂಧಾರಕ್ಕೆ ಭೀಷ್ಮನ ಸೈನ್ಯ ಮುತ್ತಿತು..ಾಧವಾದ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿದ ಸೌಭ ಭೀಷ್ಮನಿಗೆ ಶರಣಾದ.. ಭೀಷ್ಮ ಅವನ ಮಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ತರೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಈ ರಾಜ್ಯವಾಳುವುದಕ್ಕೆ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದ ಹೀಗೆ ಬಲಾತ್ಕಾರವಾಗಿ ಸೌಭನ ಏಕಮಾತ್ರ ಸುಂದರ ಕುವರಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಕುರುಡು ದೊರೆಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕರೆತಂದ..
ರಾಜ ಜ್ಯೋತಿಷಿಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಕುರುಡು ದೊರೆ ಮತ್ತು ಗಾಂಧಾರಿಯ ಜಾತಕ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ ಭೀಷ್ಮ ಅವರ ಮುಮ್ದಿನ ದಾಂಪತ್ಯ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ ಅವರೆಂದರು.. ಗಾಂಧಾರಿಗೆ ವೈಧವ್ಯ ಯೋಗವಿದೆ..!! ಅಯ್ಯೋ ಏನು ಮಾಡುವುದು ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿದ ಭೀಷ್ಮ ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಆಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರಚಲಿತವಿದ್ದ ಆಭಿಚಾರಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ಮೊರೆಹೋದ.. ( ಹೆಣ್ಣಿನ ಜಾತಗ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿದ್ದರೆ ಮದುವೆ ಮಾಡುವಾಗ ಬಾಳೆ ಮರಕ್ಕೆ ಕರಿಮಣಿ ಕಟ್ಟಿ ಆ ಬಾಳೆ ಮರವನ್ನು ತುಂಡರಿಸಿ ವಿದುರ ಯೋಗವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ಗಂಡಿನ ಜಾತಕ ಕೆಟ್ಟದಿದ್ದರೆ ಮದುವೆಗೆ ಮೊದಲು ಹೋತವೊಂದಕ್ಕೆ ಪಾಣಿಗ್ರಹಣ ಮಾಡಿಸಿ ಆ ಹೋತವನ್ನು ಬಲಿಕೊಟ್ಟು ವೈಧವ್ಯ ಯೋಗವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು) ಒಂದು ಹೋತವನ್ನು ಕರೆತಂದು ಅದರೊಂದಿಗೆ ಗಾಂಧಾರಿಯ ಪಾಣಿಗ್ರಹಣ ಮಾಡಿಸಿ ಹೋತವನ್ನು ಬಲಿಕೊಟ್ಟು ಅವಳ ವೈಧವ್ಯ ಯೋಗವನ್ನು ಕಳ್ದು ಕೊಂಡು ಮುಂದೆ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನಿಗೆ ಗಾಂಧಾರಿಯನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸಿದ ಆ ಒಮ್ದು ಕ್ಷೇತ್ರ ಜನ್ಯವಾಗಿ ಮುಂದೆ ನಿಜವಾಗಿ ಧೃತರಾಶ್ಃತ್ರನಿಂದಲೇ ಜನಿಸಿದರೂ ಈ ಕೌರವರು ಹೋತ ಪುತ್ರರಾದರು.
ಸೌಭನ ಮರಣಾನಂತರ ಅರಾಜಕವಾದ ಈ ಸೌಭ ದೇಶ ಅವನ ನೂರು ಮಂದಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆಶ್ರಯ ಕೊಡದಾಯಿತು.. ಅವರೆಲ್ಲ ಅಕ್ಕ ಗಾಂಧಾರಿಯ ಸೆರಗಿಗೆ ಜೋತುಕೊಂಡು ಹಸ್ತಿನಾವತಿಗೆ ಬಂದು ಸೇರಿದರು.. ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಒಂದು ಮನದಾಳದ ಕೊರಗಿತ್ತು.. ನಮ್ಮಕ್ಕ ಕುರುಡು ದೊರೆಗೆ ಬಲಾತ್ಕಾರವಾಘಿ ಮಡದಿಯಾದಳಲ್ಲಾ... ಕೌರವನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಈ ಸೌಭಲರು ನೂರು ಜನ ಮೆರೆಯ ತೊಡಗಿದರು.. ಇದು ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ ಸಹಿಸದ ವಿಚಾರವಾಯಿತು.. ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಇವರನ್ನು ಬಗ್ಗು ಬಡಿಯಲು ಕರ್ಣನ ಸಹಕಾರವನ್ನು ಬಯಸಿದ.. ಕರ್ಣನ ಉಪದೇಶದಂತೆ ಒಮ್ಮೆ ಈ ನೂರು ಮಂದಿಯನ್ನೂ ಬೇಂಟೆಗಾಗಿ ಕ್ಕಾಡಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದ.. ಬೇಟೆಯಿಂದ ಬರುವಾಗ ಈ ಸೌಭ ಕುಮಾರರಿಗೆ ನಡುದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಂಡೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ.. ಆದರೆ ಅವರು ರಾತ್ರಿ ಬೆಳಗಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಆ ಬಂಡೆಯನ್ನೇ ಒಡೆದು ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಆಸ್ಥಾನ ಸೇರಿದ್ದರು.. ಇದು ಕೌರವನಿಗೆ ಅವರ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಸಾಹಸಗಳ ಅರಿವಿಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು.. ಇದೆಲ್ಲ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಹೇಗಾದರೂ ಈ ಸೌಭಲರನ್ನು ಖೆಡ್ಡಾಕ್ಕೆ ಹಾಕುವ ಮಹಾ ಯೋಜನೆ ಅವನ ತಲೆ ತಿನ್ನತೊಡಗಿತು
ಒಂದು ದಿನ ಈ ಸೌಭ ಕುಮಾರರನ್ನು ಕೂಡಿಕೊಂಡು ಬೇಟೆಗಾಗಿ ಕಾಡಿಗೆ ತೆರಳಿದ ದುರ್ಯೋಧನ ಈ ಮೊದಲೇ ಅಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧ ಪಡಿಸಿದ ಒಂದು ಗುಹೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದ.. ಅಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬೊಕ್ಕಸವನ್ನು ಎಣಿಸುವ ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟು ಸಾವಕಾಶವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ತಾನು ಹೊರಬಂದು ದೊಡ್ಡ ಬಂಡೆಯೊಂದನ್ನು ಗುಹೆಯ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಝಡಿದ... ಒಳಗಿನಿಂದ ಸೌಭಲರು ಕೂಗಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದರು.. ನಿರಾಯುಧರಾದ ಅವರಿಗೆ ಆ ಬಂಡೆಯನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸಿ ಹೊರಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ.. ಆಗ ದುರ್ಯೋಧನ ಅವರಿಗೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಂದೊಂದು ತುತ್ತಿನಂತೆ ಆಹಾರ ಕೊಡಲು ಸೂಚಿಸಿದ.. ಇದು ಗಾಂಧಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯಿತು..ಅವಳು ತನ್ನ ತಮ್ಮಂದಿರಿಗಾಗಿ ಗೋಳಾಡಿದಳು ಆದರೆ ದುರ್ಯೋಧನ ಅವಳ ಬಾಯಿಮುಚ್ಚಿಸಿದ..
ಪ್ರತಿ ದಿನ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡಿ ಒಂದೊಂದೇ ತುತ್ತು ಭೋಜನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾ ಬಂದ ದುರ್ಯೋಧನ.. ಆಗ ಒಳಗಿರುವ ಸೌಭಲರು ಚಿಂತಿಸಿದರು.. ಹೀಗೆ ನಾವು ಒಂದೊಂದೇ ತುತ್ತು ಉಂಡು ಎಲ್ಲರೂ ಕ್ರಮೇಣ ಸಾಯುವುದಕ್ಕಿಂತ ಯಾರಾದರೊಬ್ಬರು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಉಂಡು ಈ ಕೌರವನ ಮೇಲೆ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಉಪಾಯ ಹೂಡಿದರು. ಭೋಜನ ನೀಡಲು ಬಂದ ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ ಒಂದು ಬೇಡಿಕೆಯಿಟ್ಟರು.. ಅಯ್ಯಾ ನೀನು ಹೀಗೇ ಪ್ರತಿ ದಿನ ನಮಗೆ ಒಂದೊಂದು ತುತ್ತು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ನೀಡುವುದರ ಬದಲು ನೂರು ತುತ್ತುಗಳನ್ನೂ ಒಂದೇ ಬಾರಿ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು ನಾವದನ್ನು ಒಳಗೆ ಪಾಲು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನುತ್ತೇವೆ..ಎಂದರು..ಅದೂ ಸರಿಯೆನಿಸಿತು ದುಷ್ಟನಿಗೆ..!!
ಒಟ್ಟಿಗೇ ಕೊಟ್ಟ ನೂರು ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಆ ನೂರುಜನ ಸೌಭಲರು ಮಂತ್ರಾಲೋಚನೆ ಮಾಡಿದರು... ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಒಂದೊಂದು ತುತ್ತು ತಿಂದು ಕೃಶವಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸಾಯುವುದಕ್ಕಿಂತ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಓರ್ವ ಚಾಣಕ್ಯನಾದವನು ಈ ನೂರೂ ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ಭುಂಜಿಸಿ ಶಕ್ತಿವಂತನಾಗಿ ಹೊರ ಹೋಗಿ ಆ ದುರುಳನನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ಸರ್ವನಾಶ ಮಾಡಿದರೆ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗುವುದಲ್ಲವೇ...>?? ಹಾಗಾದರೆ ನಮ್ಮವರಲ್ಲಿ ಆ ಬುದ್ಧಿವಂತ ಯಾರು..? ಅದಕ್ಕೊಂದು ಉಪಾಯ ಹೊಳೆಯಿತು... ಇಂದು ರಾತ್ರಿ ಬೆಳಗಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿರುವ ಈ ಹವಳದ ಕಲ್ಲಿನ ಎಂಟು ತೂತುಗಳೊಳಗೆ ಯಾರು ದಾರವನ್ನು ಪೋಣಿಸುತ್ತಾರೋ ಅವರೇ ಬುದ್ದಿವಂತರೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವುದು.. ಅವನಿಗೆ ನೂರೂ ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಉಳಿದವ್ರು ಪ್ರಾಯೋಪವೇಶ ಮಾಡಿ ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುವುದು ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನವಾಯಿತು ಎಲ್ಲರೂ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕಿಳಿದರು... ಯಾರಿಗೂ ಇದು ಆಗದ ಕೆಲಸವಾಯಿತು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದವನೇ ಈ ಶಕುನಿ...!!
ರಾತ್ರಿ ಕತ್ತಲ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಶಕುನಿ ಚಿಂತಾಕ್ರಾಂತನಾದ.. ತಮ್ಮಂದಿರೆಲ್ಲಾ ಸೋತು ಮಲಗಿದ್ದಾರೆ... ಹವಳದ ಗಡ್ಡೆ ದಾರ ಪೋಣಿಸಲಾಗದೇ ಹಾಗೇ ಬಿದ್ದಿದೆ.. ಕೌರವನ ಕುಲಕ್ಷಯ ಆಗದ ಮಾತೇ..? ಛೇ.. ಬಿಡಬಾರದು.. ಅಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿರುವ ದಾರವನ್ನೂ ಆ ಎಂಟು ರಂಧ್ರಗಳ ಹವಳದ ಗಡ್ಡೆಯನ್ನೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೋಡೀದ.. ಮನದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹೊಂಬೆಳಕು.. ದಾರವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮೇಲೆದ್ದ... ಅಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿರುವ ಸಕ್ಕರೆಯ ಹರಳುಗಳನ್ನು ನೆನೆಸಿ ಆ ದಾರದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ತುದಿಗೂ ಹಚ್ಚಿದ...>! ಮುಂದೆ ಹವಳದ ಗಡ್ಡೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಒಂದು ಇರುವೆಯ ಹುತ್ತದ ಸಮೀಪ ಹೋಗಿ ಆ ಹುತ್ತದ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಗಡ್ಡೆಯನ್ನಿಟ್ಟು ಪ್ರತಿ ತೂತಿನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲೂ ಸಂಕರೆ ಲೇಪಿತವಾದ ದಾರದ ತುದಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟ.....ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ.. ಬೆಳಗಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಆ ಎಂಟೂ ದ್ವಾರದೊಳಗೆ ದಾರ ಪೋಣಿಸಿತ್ತು..!!!
ತಮ್ಮಂದಿರೆಲ್ಲ ಎಚ್ಚರಗೊಂದು ಈ ಶಕುನಿಯ ತಂತ್ರವನ್ನು ಕೊಂಡಾಡಿದರು ಮತ್ತೂ ಅವನನ್ನೇ ನೂರು ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ಭುಂಜಿಸಲು ಹೇಳಿದರು.. ಅದಕ್ಕೆ ಶಕುನಿ ಒಪ್ಪಿದ ಆದರೆ ಒಂದು ಮಾತು .. ನೀವೆಲ್ಲ ಸತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ಬದುಕಿಸುತ್ತೀರಿ ತಮ್ಮಂದಿರೇ ಆ ಕೌರವನ ಸರ್ವನಾಶಕ್ಕಾಗಿ ನನಗೊಂದು ಮಾತು ಕೊಡಿ... ನಿಮ್ಮ ಮರಣಾನಂತರದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಚರ್ಮವನ್ನು ನಾನು ಪಗಡೆಯ ಹಾಸುಗಳಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ..ನಿಮ್ಮ ಮೂಳೆಗಳನ್ನೇ ದಾಳಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮುಂದಿನ ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗುತ್ತೇನೆ ನಿಮ್ಮ ಹರಕೆ ನನಗಿರಲಿ ..ಪಗಡೆಯ ಹಾಸಿನ ಮೇಲೆ ನಾನು ದಾಳಗಳನ್ನುರುಳಿಸುವಾಗ ನಾನು ಯಾವುದನ್ನು ನೆನ್ಯುತ್ತೇನೋ ಅದೇ ಅಂಕಿಗಳ ದಾಳಗಳು ಬೀಳುವ ಹಾಗೆ ನೀವು ಮನಮಾಡಬೇಕು...!! ಅಸ್ತು ಎಂದರು ದಿನ ದಿನಕ್ಕೂ ಒಬ್ಬೊರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಜೀವಿತವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು ಶಕುನಿ ನೂರೂ ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಬಲಿಷ್ಠನಾಗುತ್ತ ಬಂದ.. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಗುಹೆಯ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಬರುತ್ತಿರುವ ದುರ್ವಾಸನೆಯ ಜಾಡಿನಿಂದ ಸೌಭಲರೆಲ್ಲರೂ ಸತ್ತರೆಂದು ತಿಳಿದ ದುರ್ಯೋಧನ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆದ.. ಶಕುನಿ ಹೊರಬಂದ.. ಉಳಿದವರೆಲ್ಲ ಸತ್ತು ಇವನೊಬ್ಬ ಬಂದುದನ್ನು ನೋಡಿ ಓಹ್ ಇವನೊಬ್ಬನಿಂದ ಏನಾದೀತು ಎಂದು ತಿಳಿದು ಸುಮ್ಮನೇ ಬೀಟ್ಟ.. ದಾರಿಗಾಣದ ಶಕುನಿ ಪುನಃ ಗಾಂಧಾರಿಯ ಅಂತಃಪುರ ಹೊಕ್ಕು ಅವಳ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೇಳಿಕೆಗೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದ ..ಕೌರವನ ಕುಲಕ್ಷಯ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಲು ಸೌಭಲಕುಮಾರರ ಚರ್ಮ ಹದವಾಗುತ್ತಿತ್ತು..!! ಮೂಳೆಯ ದಾಳ.. ಕೆತ್ತಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು.. ಸರ್ವನಾಶದ ಸನ್ನಾಹವಾಗಿತ್ತು..!!
ಪ್ರತಿ ದಿನ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡಿ ಒಂದೊಂದೇ ತುತ್ತು ಭೋಜನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾ ಬಂದ ದುರ್ಯೋಧನ.. ಆಗ ಒಳಗಿರುವ ಸೌಭಲರು ಚಿಂತಿಸಿದರು.. ಹೀಗೆ ನಾವು ಒಂದೊಂದೇ ತುತ್ತು ಉಂಡು ಎಲ್ಲರೂ ಕ್ರಮೇಣ ಸಾಯುವುದಕ್ಕಿಂತ ಯಾರಾದರೊಬ್ಬರು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಉಂಡು ಈ ಕೌರವನ ಮೇಲೆ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಉಪಾಯ ಹೂಡಿದರು. ಭೋಜನ ನೀಡಲು ಬಂದ ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ ಒಂದು ಬೇಡಿಕೆಯಿಟ್ಟರು.. ಅಯ್ಯಾ ನೀನು ಹೀಗೇ ಪ್ರತಿ ದಿನ ನಮಗೆ ಒಂದೊಂದು ತುತ್ತು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ನೀಡುವುದರ ಬದಲು ನೂರು ತುತ್ತುಗಳನ್ನೂ ಒಂದೇ ಬಾರಿ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು ನಾವದನ್ನು ಒಳಗೆ ಪಾಲು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನುತ್ತೇವೆ..ಎಂದರು..ಅದೂ ಸರಿಯೆನಿಸಿತು ದುಷ್ಟನಿಗೆ..!!
ಒಟ್ಟಿಗೇ ಕೊಟ್ಟ ನೂರು ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಆ ನೂರುಜನ ಸೌಭಲರು ಮಂತ್ರಾಲೋಚನೆ ಮಾಡಿದರು... ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಒಂದೊಂದು ತುತ್ತು ತಿಂದು ಕೃಶವಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸಾಯುವುದಕ್ಕಿಂತ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಓರ್ವ ಚಾಣಕ್ಯನಾದವನು ಈ ನೂರೂ ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ಭುಂಜಿಸಿ ಶಕ್ತಿವಂತನಾಗಿ ಹೊರ ಹೋಗಿ ಆ ದುರುಳನನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ಸರ್ವನಾಶ ಮಾಡಿದರೆ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗುವುದಲ್ಲವೇ...>?? ಹಾಗಾದರೆ ನಮ್ಮವರಲ್ಲಿ ಆ ಬುದ್ಧಿವಂತ ಯಾರು..? ಅದಕ್ಕೊಂದು ಉಪಾಯ ಹೊಳೆಯಿತು... ಇಂದು ರಾತ್ರಿ ಬೆಳಗಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿರುವ ಈ ಹವಳದ ಕಲ್ಲಿನ ಎಂಟು ತೂತುಗಳೊಳಗೆ ಯಾರು ದಾರವನ್ನು ಪೋಣಿಸುತ್ತಾರೋ ಅವರೇ ಬುದ್ದಿವಂತರೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವುದು.. ಅವನಿಗೆ ನೂರೂ ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಉಳಿದವ್ರು ಪ್ರಾಯೋಪವೇಶ ಮಾಡಿ ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುವುದು ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನವಾಯಿತು ಎಲ್ಲರೂ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕಿಳಿದರು... ಯಾರಿಗೂ ಇದು ಆಗದ ಕೆಲಸವಾಯಿತು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದವನೇ ಈ ಶಕುನಿ...!!
ರಾತ್ರಿ ಕತ್ತಲ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಶಕುನಿ ಚಿಂತಾಕ್ರಾಂತನಾದ.. ತಮ್ಮಂದಿರೆಲ್ಲಾ ಸೋತು ಮಲಗಿದ್ದಾರೆ... ಹವಳದ ಗಡ್ಡೆ ದಾರ ಪೋಣಿಸಲಾಗದೇ ಹಾಗೇ ಬಿದ್ದಿದೆ.. ಕೌರವನ ಕುಲಕ್ಷಯ ಆಗದ ಮಾತೇ..? ಛೇ.. ಬಿಡಬಾರದು.. ಅಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿರುವ ದಾರವನ್ನೂ ಆ ಎಂಟು ರಂಧ್ರಗಳ ಹವಳದ ಗಡ್ಡೆಯನ್ನೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೋಡೀದ.. ಮನದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹೊಂಬೆಳಕು.. ದಾರವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮೇಲೆದ್ದ... ಅಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿರುವ ಸಕ್ಕರೆಯ ಹರಳುಗಳನ್ನು ನೆನೆಸಿ ಆ ದಾರದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ತುದಿಗೂ ಹಚ್ಚಿದ...>! ಮುಂದೆ ಹವಳದ ಗಡ್ಡೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಒಂದು ಇರುವೆಯ ಹುತ್ತದ ಸಮೀಪ ಹೋಗಿ ಆ ಹುತ್ತದ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಗಡ್ಡೆಯನ್ನಿಟ್ಟು ಪ್ರತಿ ತೂತಿನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲೂ ಸಂಕರೆ ಲೇಪಿತವಾದ ದಾರದ ತುದಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟ.....ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ.. ಬೆಳಗಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಆ ಎಂಟೂ ದ್ವಾರದೊಳಗೆ ದಾರ ಪೋಣಿಸಿತ್ತು..!!!
ತಮ್ಮಂದಿರೆಲ್ಲ ಎಚ್ಚರಗೊಂದು ಈ ಶಕುನಿಯ ತಂತ್ರವನ್ನು ಕೊಂಡಾಡಿದರು ಮತ್ತೂ ಅವನನ್ನೇ ನೂರು ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ಭುಂಜಿಸಲು ಹೇಳಿದರು.. ಅದಕ್ಕೆ ಶಕುನಿ ಒಪ್ಪಿದ ಆದರೆ ಒಂದು ಮಾತು .. ನೀವೆಲ್ಲ ಸತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ಬದುಕಿಸುತ್ತೀರಿ ತಮ್ಮಂದಿರೇ ಆ ಕೌರವನ ಸರ್ವನಾಶಕ್ಕಾಗಿ ನನಗೊಂದು ಮಾತು ಕೊಡಿ... ನಿಮ್ಮ ಮರಣಾನಂತರದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಚರ್ಮವನ್ನು ನಾನು ಪಗಡೆಯ ಹಾಸುಗಳಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ..ನಿಮ್ಮ ಮೂಳೆಗಳನ್ನೇ ದಾಳಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮುಂದಿನ ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗುತ್ತೇನೆ ನಿಮ್ಮ ಹರಕೆ ನನಗಿರಲಿ ..ಪಗಡೆಯ ಹಾಸಿನ ಮೇಲೆ ನಾನು ದಾಳಗಳನ್ನುರುಳಿಸುವಾಗ ನಾನು ಯಾವುದನ್ನು ನೆನ್ಯುತ್ತೇನೋ ಅದೇ ಅಂಕಿಗಳ ದಾಳಗಳು ಬೀಳುವ ಹಾಗೆ ನೀವು ಮನಮಾಡಬೇಕು...!! ಅಸ್ತು ಎಂದರು ದಿನ ದಿನಕ್ಕೂ ಒಬ್ಬೊರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಜೀವಿತವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು ಶಕುನಿ ನೂರೂ ತುತ್ತುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಬಲಿಷ್ಠನಾಗುತ್ತ ಬಂದ.. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಗುಹೆಯ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಬರುತ್ತಿರುವ ದುರ್ವಾಸನೆಯ ಜಾಡಿನಿಂದ ಸೌಭಲರೆಲ್ಲರೂ ಸತ್ತರೆಂದು ತಿಳಿದ ದುರ್ಯೋಧನ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆದ.. ಶಕುನಿ ಹೊರಬಂದ.. ಉಳಿದವರೆಲ್ಲ ಸತ್ತು ಇವನೊಬ್ಬ ಬಂದುದನ್ನು ನೋಡಿ ಓಹ್ ಇವನೊಬ್ಬನಿಂದ ಏನಾದೀತು ಎಂದು ತಿಳಿದು ಸುಮ್ಮನೇ ಬೀಟ್ಟ.. ದಾರಿಗಾಣದ ಶಕುನಿ ಪುನಃ ಗಾಂಧಾರಿಯ ಅಂತಃಪುರ ಹೊಕ್ಕು ಅವಳ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೇಳಿಕೆಗೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದ ..ಕೌರವನ ಕುಲಕ್ಷಯ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಲು ಸೌಭಲಕುಮಾರರ ಚರ್ಮ ಹದವಾಗುತ್ತಿತ್ತು..!! ಮೂಳೆಯ ದಾಳ.. ಕೆತ್ತಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು.. ಸರ್ವನಾಶದ ಸನ್ನಾಹವಾಗಿತ್ತು..!!
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ