ಮರೆಯಲಾಗದ ಮಾಸ್ತರರುಗಳು....!!

ನಾನು ಹೈಸ್ಕೂಲು ಓದುತ್ತಿರುವಾಗ ನಡೆದ ಒಂದು ಘಟನೆ:
ಹೈಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಶಿಕ್ಷಕರು. (ಹೆಸರು ಬೇಡ.. ಹಾಕದಿದ್ದರೂ ಕೆಲವರಿಗೆ ಅವರ ಪರಿಚಯ ವಾಗಬಹುದು..ವಿವರಣೆಯನ್ನೋದಿ)
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹಿಂದಿ ಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವರು ನಾನು 8ನೇ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಸೇರಿದ ವರ್ಷವೇ ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೂ ಬೋಧಿಸಬೇಕೆಂದು ನಮ್ಮ ತರಗತಿಗೆ ನಿಯೋಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು... ಮೊದಲನೇ ಪಾಠ..( ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಿದೆ ಎಂದರೆ ಅದರ ಮಹತ್ವ ಗಮನಿಸಿ) "ಭಾರತಕ್ಕೆ ಯುರೋಪಿಯನ್ನರ ಆಗಮನ" ... ಸುಮಾರು ಆರು ಪುಟಗಳ ಪಾಠ... ತಿಂಗಳು ಮೂರು ಕಳೆಯಿತು...!! ಇನ್ನೂ ಮೊದಲನೇ ಪ್ಯಾರಾ ಓದಿಹೇಳಿ ಆಗಿತ್ತು ಅಷ್ಟೇ...!!
...
ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಬಳಿಕ ಒಂದು ದಿನ ಕಿರು ಪರೀಕ್ಷೆಯ ವೇಳಾ ಪಟ್ಟಿ ಅವರು ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ಬರಬೇಕೇ....!!!..ಛೇ... ಪಾಠಾನೇ ಆಗಿಲ್ಲವಲ್ಲಾ... ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಬೇಕಂತೆ ಎನ್ನುತ್ತಾ.. ಅಂದು ಮೂರು ಪಾಠ ಒಟ್ಟಿಗೇ  ಮಾಡಿ ನಾಳೆ ಇವೆಲ್ಲದರ ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರ ಬರೆದು ತನ್ನಿ... ನೋಡಿ ಸೈನ್ ಹಾಕ್ತೇನೆ ಎಂದು ಅವಧಿ ಮುಗಿಸಿ ಹೋದರು...
.....
...... ಮಾರನೇದಿನ...ಎಂದಿನಂತೆ.. ಕವಳದ ಬಾಯಿ ಉಗುಳುತ್ತಾ.. ತರಗತಿಗೆ ಪ್ರವೇಶ ಕೊಟ್ಟ ಶಿಕ್ಷಕರು... ಬಂದು ಕುಳಿತವರೇ... ಕನ್ನಡಕದ ಎಡೆಯಿಂದ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನೋಡಿ... (ಕನ್ನಡಕ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಸೋಕುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ) ಎಲ್ಲಾ ಬರೆದಿದ್ದೀರಾ... ತಗಬನ್ನಿ.. ಎನ್ನುತ್ತಾ ಯಾರದೋ ಪೆನ್ನನ್ನು ಕಸಿದು ಕುಳಿತರು..!!
..
...ಎಲ್ಲಾ...ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಬರೆದ ನೋಟ್ ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡಿದು ಅವರೆದುರು ಸಾಲು ಮಾಡಿದರು... ಆ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಹುಡುಗರೂ ಇದ್ದರು...!!!( ಇರುತ್ತಾರೆ... ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲದವರು..!!!)ನಾವು ಕೆಲವು ಜನ ಇನ್ನೂ ಭಾರತಕ್ಕೆ...ಯುರೋಪಿ...ಅಷ್ಟೇ ಬರೆದಾಗಿತ್ತು... ಅದನ್ನೇ ಓದುತ್ತಾ ಕುಳಿತೇ ಇದ್ದೆವು...ನೋಟ್ ಪುಸ್ತಕ ತೋರುತ್ತಿದ್ದವರೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬ್ಲೌಸ್,, ಶರ್ಟ್ ಕುಡುಗಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ( ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಅವರುಗುಳಿದ ಕವಳದ ಬಿಂದುಗಳು ...!!) ಈಚೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ.. ನಮಗೆ ಕುಳಿತಲ್ಲೇ ನಡುಕ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು( ಬರೆದಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ.. ಹೊಡಿತಾರಲ್ಲಾ)
...
ಅಂತೂ..... ಇನ್ನೂ ಬರೆಯದೇ ಇದ್ದವರು ....? ಎಂದು ಮುಖದಲ್ಲೇ ಕೇಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ... ಕೆಲ ಸೂರರು.... ಓ ಅವನು ಬರೆದಿಲ್ಲಾ...ಓ ಇವಳು ಬರೆದಿಲ್ಲಾ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ತೋರಿಸಿ.. ತಮ್ಮ ಹಳೇ ಸಿಟ್ಟನ್ನು ತಿರಿಸಿಕೊಳ್ಲುವ ಕೆಲ ಅತಿ ಬುದ್ಧಿವಂತರು ಇದ್ದರಲ್ಲಾ...!!!
 ಎದ್ನಿಲ್ಲಿ.... ಎಲ್ಲಾ..ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕುಳಿತ ಖುರ್ಚಿಯನ್ನು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ... ಮತ್ತೆ ಯಥಾ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕುಳಿತ ಶಿಕ್ಷಕರು... ಮುಖ ಕೆಂಪಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಕಂಡಾಗ ನಮ್ಮ ಜಂಘಾಬಲವೇ ಉಡುಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು... ಅಂತೂ....." ಬಾರಾ ಇಲ್ಲಿ.. ಯಾಕ..? ಯಾಕ್ ಬರೆದಿಲ್ಲಾ..?" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬನನ್ನು ಹತ್ತಿರ ಕರೆದು ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದಾಗ ಅವ ಅಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟ... ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ಕೆಲವರು... ನೋಟ್ ಬುಕ್ ಮರೆಯಾಗಿಸಿ ನಕ್ಕರೆ.. ಕೆಲವರ ಚೆಡ್ಡಿ ತೇವಗೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು...
ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು ಆಹುತಿಯಾದ ಮೇಲಂತೂ ಉಳಿದ ನಿಂತಿದ್ದ ಹೆಮ್ಮಕಳ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಾನು ವರ್ಣಿಸುವುದು ಸರಿಯೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ....!!
"ಯೇ.... ಮಕ್ಕಿಗೆದ್ದೆ ಭಟ್ಟಾ..."!!! ಆ ಸದ್ದಿಗೇ ನಾನು ಅದುರಿದ್ದೆ... ಹಿಂದಿನವರಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಹೊಡೆತಗಳ ನೆನಪು ಎಲ್ಲವೂ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಆಗಿ.... ಯಬ್ಬೇ....ಎಂದಿದ್ದೆ.... " ಬಾರಾ ಇಲ್ಲಿ..." ಮೂರ್ ಖಾಸನವನೇ..." ಎಂದು ತಮ್ಮಖುರ್ಚಿಯ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಕರೆದಾಗಲಂತೂ.... 106 ಡಿಗ್ರಿ ಜ್ವರ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಬಂದಿತ್ತು... ಸಾಲದ್ದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಅಕ್ಷರವನ್ನೂ ಬರೆದಿಲ್ಲವಲ್ಲಾ... ಏನೋ ಹೇಳಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳೊಣ ಎಂದರೆ.. ಥೂ.... ಏನಪ್ಪಾ ಮಾಡೋದು...ಎನ್ನುತ್ತಾ ನಡುಗುತ್ತಾ ಅವರಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದಾಗ.. ಕೈ ಹಿಡಿದೆಳೆದರು.... ಇನ್ನೇನು..." ಅಯ್ಯಪ್ಪಾ.." ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿದ್ದೆ....... " ಭಟ್ಟಾ.... ಅಪ್ಪಯ್ಯಂಗೆ ನಾಳೆ ಬೇಗ್ ಬಪ್ಪಲಕ್ಕೆ ಹೇಳು...ಅಮಾಸೆ ಭಟ್ಟಂಗೆ. ನಾಳೆ ಒಂದು ತಿರಗಾಟ ಇದ್ಯಂತೆ ಹೇಳು ಮಾಸ್ತರಿಗೆ" ಎಂದು ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಉಲಿದು.. ಬಾಯಲ್ಲಿನ ಕವಳದ ತುಣುಕಿಗೆ ನಾಲಗೆ ತಾಗಿಸಬೇಕೆನ್ನು ವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವರಿಂದ ದೂರ ಸರಿದಿದ್ದೆ.!!!!....." ಹೇಳು ಮತ್ತೆ"... ಬೇಗ್ ಬರಲೀ... ಗಂಧಾಕ್ಷತೆ ಕೊಟ್ ಮುಗಿಸಾಕ್ತೆ.."....ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ತರಗತಿಯ ಗಂಟೆ ಬಾರಿಸಿದ ವೆಂಕಟಾಚಲ ಶೆಟ್ಟಿ.... ಮುಂದಿನ್ ಪೀರಿಯಡ್ ಧರ್ಮಶಾಲೆ ಜಿ. ಆರ್. ಭಟ್ರದ್ದು....ಹಾಗಾಗಿ ಅವರು ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು... ಅಂತೂ ಬಚಾವಾಗಿದ್ದೆ.....!!!
.....
......
ಮರೆಯಲಾಗದ ಮಾಸ್ತರರುಗಳು....!!